برای کشور عزیزیم ایـــران

یکی از مولفه‌های قدرت یک کشور، جمعیت آن است. قوام و دوام هر کشوری هم به جمعیت و مردم آن است. هر چه جمعیت کشوری جوان‌تر باشد، نشاط و شادابی، سرزندگی و امید به زندگی نیز به تبع آن بیشتر می‌گردد. کشور عزیزمان ایران، اکنون کشوری قدرتمند در سطح منطقه و جهان است، که هیچ قدرتی توان و جرأت تهدیدش را هم ندارد، امروزه با خطری جدی روبروست. خطری که نه از بیرون ، بلکه از درون آن را تهدید می‌کند. آن خطر نیز، چیزی نیست جز کاهش جمعیت جوان کشور که می‌بایست این خطر را جدی گرفت و برای آن فکری اساسی نمود.

متاسفانه در برهه‌ای از زمان، فرهنگ غلط فرزند کمتر، زندگی بهتر، ترویج شد و این مساله اکنون به یک بحرانی خطرناک درآمده که اگر برای آن چاره‌ای اندیشیده نشود، می‌تواند کشور عزیزمان را به لبه پرتگاه کهنسالی بکشاند.

کاهش رشد جمعیتی که امروز شاهد آن هستیم را اگر بخواهیم ریشه‌یابی کنیم، می توان آن را در سه مساله خلاصه نمود؛ اول؛ باور غلط به فرهنگ تک فرزندی یا خانواده کم جمعیت، دوم؛ بیماری‌های مرتبط با ناباروی و نازایی، سوم، مشکلات اقتصادی و فقر.

حال که ریشه عدم رشد جمعیت در این سه مساله است، می‌بایست برای آن کاری کرد. دلسوزان، وطن دوستان و عاشقان این مرزوبوم، باید برای این مشکلات راه چاره‌ای بیندیشند و نسخه‌ای ارائه دهند.

البته باید دقت نمود که مساله کاهش میزان جمعیت، مساله و مشکلی برای یک مقطع نیست، مساله‌ای است که می‌بایست برای همیشه مد نظر بوده و برای مقابله با آن برنامه و راهکار ارائه نمود.

در این خصوص